…Καταγράφει στιγμές ζωής ασύνδετα, δίχως αρχή, χωρίς τέλος. Σαν νεράιδα που γλιστρώντας ανάμεσα στα σύννεφα αφήνει ανέμελα να χυθούν από το σακκούλι της δροσοσταλίδες σε σκονισμένες σελίδες παλαιών παραμυθιών. Το μήνυμα που διαφαίνεται είναι πως παντού, πάντα, το παν έχει ενδιαφέρον. Μικρές αφηγήσεις, σαν ασκήσεις αναπνοής. Στίχοι ασύνδετοι που μόνο εσωστρεφής μνήμη συνδέει. Ποταμάκι που γαλήνια κυλά και μόνο ηρεμιστικό φλοίσβο παράγει. Σαν μουσικός ήχος που ξεσηκώνει νοσταλγία και τάση φυγής για τον χαμένο χρόνο. Και τις ξεχασμένες στιγμές που ανακεφαλαιώνονται, ξανανιωμένες. Recapitulatio est renovatio.