Το 1855 πρωτοεκδίδονται Τα Άνθη του Κακού. Με την έκδοση της συλλογής, ο Μπωντλαίρ από τους ομότεχνούς του έτυχε θερμής (υ)αποδοχής, ωστόσο μέσα σε δύο μέρες επενέβη το υπουργείο Εσωτερικών και παρέπεμψε σε δίκη τον εκδότη Πουλέ-Μαλασσί αλλά και τον ποιητή για προσβολή της δημόσιας αιδούς και των χρηστών ηθών. Δημόσιος κατήγορος ορίζεται ο Ερνέστ Πινάρ, που έξι μήνες πριν, στο δικαστήριο της Ρουέν, είχε εξαπολύσει κατηγορίες εναντίον της Μαντάμ Μποβαρύ του Φλωμπέρ. Το δικαστήριο του Παρισιού καταδικάζει τον ποιητή και τους εκδότες του βιβλίου, τους επιβάλλει χρηματικές ποινές και διατάζει την απάλειψη έξι ποιημάτων. Πρόκειται για τα περίφημα έξι «απαγορευμένα» ποιήματα: «Λέσβος», «Κολασμένες γυναίκες», «Η Λήθη», «Σε κάποια πολύ εύθυμη», «Τα Στολίδια», «Οι Μεταμορφώσεις της Αιματορουφήχτρας», στα οποία ανιχνεύουμε πολλά τυπικά μπωντλερικά μοτίβα: ερωτευμένες γυναίκες, επιθυμία θανάτου, ανέφικτο της αγάπης, λήθη, σαδισμός, φιληδονία. Αυτά τα ποιήματα μαζί με όλα εκείνα που στην εποχή τους θεωρήθηκαν επιλήψιμα και για τα οποία κατηγορήθηκε ο ποιητής, συμπεριλαμβάνονται στην παρούσα έκδοση. Συνολικά 32 ποιήματα. Η συλλογή κοσμείται με σχέδια του Κώστα Ευαγγελάτου.