Η δράση διαδραματίζεται σε ένα μικρό ψαράδικο σπίτι σε ένα μικρό ψαροχώρι της Ανδαλουσίας κοντά στη Μάλαγα στην Ισπανία, όπου ζουν η Τερέζα Καρράρ και οι δύο γιοι της. Ο 20χρονος γιος της Χουάν ψαρεύει στη θάλασσα ενώ ο 15χρονος αδερφός του Χοσέ παρακολουθεί στο παράθυρο για να δει αν η λάμπα του Χουάν είναι ακόμα αναμμένη. Ο πατέρας Κάρλο πέθανε κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου από πυροβολισμό στον πνεύμονα. Ο Πέδρο, ο αδερφός της μητέρας, έρχεται με το πρόσχημα ότι την επισκέπτεται, αλλά στην πραγματικότητα ενδιαφέρεται μόνο για τα τουφέκια του νεκρού. Αρχίζουν να συζητούν για τον πόλεμο και σταδιακά συμμετέχουν διαφορετικοί άνθρωποι, ο καθένας με διαφορετική στάση για τον πόλεμο. Η Τερέζα Καρράρ θέλει να κρατήσει τον εαυτό της και τους δύο γιους της έξω από τον εμφύλιο πόλεμο, επειδή «όποιος πάρει το σπαθί θα χαθεί από το σπαθί». Ξαφνικά μερικές γυναίκες και δύο ψαράδες μπαίνουν στο σπίτι τους με τον Χουάν σε ένα αιματοβαμμένο πανί. Ο γιος της πυροβολήθηκε από διερχόμενο φρανκιστικό πλοίο και τώρα η μητέρα ξαφνικά αλλάζει στάση. Όταν ακούει για το επίτευγμα των Φρανκιστών κοντά στη Μάλαγα, ετοιμάζει η ίδια ένα τουφέκι και κατευθύνεται προς το μέτωπο με τον αδελφό και τον γιο της. Ο ίδιος ο Μπρεχτ περιέγραψε το έργο ως «αριστοτελικό δράμα (ενσυναίσθηση)» και πρότεινε να προβληθεί μαζί με μια ταινία ντοκιμαντέρ για τον Ισπανικό Εμφύλιο ή ως μέρος ενός προπαγανδιστικού γεγονότος. Η άποψή του ότι στη σύγκρουση μεταξύ «του καλού» και «του κακού» ακόμη και «το καλό» δεν μπορεί να κάνει χωρίς βία· είναι ορατή εδώ όπως και σε προηγούμενα κομμάτια. Υπάρχει επίσης η ιδέα ότι δεν μπορεί να υπάρξει ουδετερότητα σε τέτοιες διαφορές. «Το να μένεις έξω» δεν προστατεύει τον εαυτό σου από τον οδυνηρό επηρεασμό και η έλλειψη ή η πολύ καθυστερημένη απόφαση για το «καλό» βοηθά μόνο να επικρατήσει το «κακό». Το έργο βασίζεται σε μια ιδέα από το έργο Riders to the Sea του John Millington Synge, Ιρλανδού θεατρικού συγγραφέα. Ο Μπρεχτ ενθαρρύνθηκε από τον συνεργάτη του, τον σκηνοθέτη Slatan Dudow, να γράψει κάτι για τα γεγονότα του Ισπανικού Εμφυλίου Πολέμου. Το έργο του, η πρώτη εκδοχή του οποίου είχε ως τίτλο Οι Στρατηγοί πάνω από το Μπιλμπάο, ήταν η απάντηση σε αυτό. Δημιουργήθηκε με τη συνεργασία της Margarete Steffin. Κατά τη διάρκεια της ζωής του Μπρεχτ, ήταν ένα από τα πιο συχνά έργα του. Η πρεμιέρα έγινε στις 16 Οκτωβρίου 1937 στο Παρίσι, με την Helene Weigel να παίζει τον ομώνυμο ρόλο . Λόγω της επικαιρότητας στην Ισπανία, ο Μπρεχτ άφησε το τέλος του κομματιού ανοιχτό μέχρι την πρόβα της πρεμιέρας. Η γερμανική πρεμιέρα έγινε στις 16 Μαΐου 1946 στο Hebbel Theatre του Βερολίνου. Το 1939 ο Μπρεχτ πρόσθεσε έναν πρόλογο και έκανε μικρές αλλαγές το 1952.