H επικυριαρχία της τεχνητής νοημοσύνης στο αστυνομικό έργο επέφερε την αλλαγή παραδείγματος στην πρόγνωση του εγκλήματος εγκαινιάζοντας νέες τεχνικές πρόβλεψης της εγκληματικότητας μέσω της μηχανικής μάθησης, οι οποίες αφορούν δύο μεγάλες κατηγορίες: τις προβλέψεις των τόπων και τις προβλέψεις των προσώπων. Η τεχνολογική αστυνόμευση –ως εξέλιξη της επιστημονικής ή τεχνικής αστυνομίας– συνίσταται στην εφαρμογή μαθηματικών και στατιστικών τεχνών στον προσδιορισμό των πιθανών στόχων και στην πρόληψη του εγκλήματος. Επιστρατεύοντας νέες τεχνολογίες αναφορικά με τα μέσα, τον εξοπλισμό και τις μεθόδους της, εφαρμόζει στρατηγικές που εκτείνονται στην αυξανόμενη κυβερνητική επιτήρηση των πολιτών. Η ψηφιακή τεχνολογία, ως κατ’ εξοχήν εργαλείο αντιμετώπισης της εγκληματικότητας, επιτρέπει διφορούμενες και συχνά επικίνδυνες αλχημείες που οδηγούν στην επιτήρηση των συμπεριφορών και στην αυξανόμενη και ενίοτε αλόγιστη συλλογή δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα. Η μελέτη Τεχνολογική αστυνόμευση και αντεγκληματική πολιτική αποτελεί ένα εγχειρίδιο για τους ανθρώπους της πράξης (δικηγόρους, αστυνομικούς) και ένα εκτεταμένο επιστημονικό πόνημα για τους ανθρώπους της επιστήμης (φοιτητές, ερευνητές, δικαστικούς και εισαγγελικούς λειτουργούς) προσφέροντας πλούσιο υλικό σχετικά με τα σύγχρονα μέσα που διαθέτει η αστυνομία προς επίτευξη του έργου της στον αγώνα κατά του εγκλήματος, αλλά και τις απαιτούμενες απαντήσεις στα νομικά ζητήματα που αναφύονται από τις εφαρμοζόμενες πρακτικές.