Το πρώτο εν τη γενέσει του πολιτικό μυθιστόρημα της συγγραφέως. Υπάρχει ο μύθος, οι διάφοροι ήρωες με τα καθημερινά τους αδιέξοδα και τις χαρές τους. Κι ανάμεσά τους η Ειρήνη, απόφοιτος Δημοσιογραφίας και εξωτερική δημοσιογράφος σε γνωστή εφημερίδα, να σκιαγραφεί στο ημερολόγιό της και στις συζητήσεις, κυρίως με τον άνδρα της, τη θεότρελη παγκόσμια κατάσταση. Η υφήλιος συνεχίζει να βιώνει αχρείαστους πολέμους με πάγια θύματα, χιλιάδες αθώα γυναικόπαιδα. Δικαιολογίες πολλές. Κι ως επί το πλείστον εξωφρενικές. Χωρίς καμία λογική βάση. «Τι Λοζάνη, τι Κοζάνη» τραγουδούσε σκωπτικά και ο Διονύσης Σαββόπουλος. Τι Ουκρανία, τι Λωρίδα τις Γάζας, όπου οι γενοκτονίες, δώρο των Εβραίων δεν έχουν έλεος κι ούτε τέλος. Ας μην επεκταθούμε στην Κεντρική Αφρική, με τους εμφυλίους, το στερνά δώρα των αποικιοκρατών ευρωπαίων, προτού τα μαζέψουν και παν στον αγύριστο. Και στη μέση της παγκόσμιας τρέλας, η χρεοκοπημένη Ε.Ε. να απαγγέλει αιωνίως το ίδιο παρωχημένο τροπάριο. Δηλαδή; Τι ει; «Θεωρίες άσκοπες»;