H ανθρώπινη κατανόηση, όσον αφορά στο θρησκευτικό φαινόμενο, δεν είναι ενιαία. Ποικίλλει ανάλογα με τις πολιτισμικές της καταβολές, τις ιδεολογικές της αναφορές, τις συλλογικότητες που το προσλαμβάνουν και το εκφράζουν αξιακά, τις ατομικές ιδιαιτερότητες των προσώπων, τις υπαρξιακές προσωπικές ανάγκες των ατόμων. Στο τελευταίο, πιο ειδικά, το οποίο έχει να κάνει με το ατομικό, τις ιδιαιτερότητες που χαρακτηρίζουν το πολυταυτοτικό του περιεχόμενο και τις προσωπικές υπαρξιακές ανάγκες του, ορίζεται και η πρόσληψη και η αποδοχή της θρησκείας από τον νεωτερικό μοντέρνο άνθρωπο, ο οποίος ορθολογικοποιεί μεν τα δεδομένα του, απορρίπτοντας τα μαγικά θρησκευτικά περιεχόμενα του κόσμου, υπαρξικοποιεί δε, όμως, την προσωπική του σχέση με τον Θεό και την πίστη του προς αυτόν, χωρίς αυτά τα δύο να τα εμπλέκει συγκρουσιακά ή αντιφατικά. Η θρησκεία, επομένως, θέτει συνεχώς ερωτήματα προς τον άνθρωπο και ο άνθρωπος θέτει συνεχώς ερωτήματα προς τη θρησκεία. Ο άνθρωπος δηλ. θέτει συνεχώς ερωτήματα προς τον άνθρωπο, προς τον εαυτό του. Η επιστημονική έρευνα καταγράφει τις διαδικασίες μέσα από τις οποίες η θρησκεία, οι θρησκείες, συναρπάζουν την ανθρώπινη πολιτισμική αρχιτεκτονική και μελετά την ανθρώπινη ροπή προς το θρησκευτικό. Και θα συνεχίσει να το πράττει, καθώς το θρησκευτικό συνεχίζει να μας εκπλήσσει.