Ο όρος Πνευματικότης είναι δύσκολο να προσδιορισθή ο ορίζων και η έκτασις του θέματος είναι τόσον απέραντα και ποικίλα στις τόσες απόψεις του που δύσκολα μπορεί να μπη σε τόσο πολλά λόγια. Αρκεί να λεχθή ότι πραγματεύεται για τις αμετάβλητες και αιώνιες πραγματικότητες της ζωής - τις δρώσες αρχές που ζωοποιούν ολόκληρη την δημιουργία. Η αναζήτησις του Πνεύματος και των Νόμων της Πνευματικότητος ήταν πάντοτε στην καρδιά του ανθρώπου από της αφυπνίσεως της συνειδήσεως εις τον άνθρωπον· εν τούτοις παρ΄΄ όλη την λευκόμαλλή του αρχαιότητα, το θέμα συγκρατεί όλη του την φρεσκάδα όσον ποτέ άλλοτε και θα εξακολουθήση να την συγκρατή. Το Πνεύμα η ψυχή είναι η ζωοδόχος φλόγα στον άνθρωπο, στης οποίας το φως και την ζωή, ζη και έχει την ύπαρξίν του, και δεν είναι άξιον απορίας το ότι σε κάθε χώρα και σε κάθε εποχή, οι αρχηγοί της πνευματικής σκέψεως - οι σοφοί και οι ιεροφάνται, οι άγιοι και οι ασκηταί επεχείρησαν να λύσουν το μυστήριον της ζωής.