Η Ανίζ Κολτζ, «μεγάλη Κυρία της λουξεµβουργιανής λογοτεχνίας», όπως συχνά την αποκαλούν, διατρανώνει μέσα από την ποιητική διαδρομή της, η οποία καλύπτει επτά ολόκληρες δεκαετίες, την πίστη της στην οικουμενική διάσταση της ποίησης και της ανθρώπινης συνθήκης. Στο έργο της δεν υπάρχουν αποδόμηση της γλώσσας, περίτεχνα τεχνάσματα, πειραματικές εξάρσεις. Τα σύντομα ποιήματά της -«σιωπηλές εκπυρσοκροτήσεις» τα έχουν ονομάσει- θίγουν τα βαθύτερα υπαρξιακά ερωτήματα του ανθρώπου με ξεχωριστή απλότητα. Προσωπική, σχεδόν αυτοβιογραφική, πάντοτε σε στενή επαφή με την πραγματικότητα, μετατρέπει το ατομικό σε καθολικό µε διαύγεια, ειλικρίνεια και δύναμη. Οι αναγνώστες έχουν την ευκαιρία να γνωρίσουν, μέσα από την παρούσα ανθολόγηση, μια σπουδαία ποιήτρια που μεταφράζεται για πρώτη φορά στη γλώσσα μας και ένα έργο που εκπέμπει ανόθευτη ομορφιά. Το βιβλίο περιλαμβάνει μια ανθολόγηση του ποιητικού έργου της Ανίζ Κολτζ που έγινε από την Μαρία Παπαδήμα, που υπογράφει επίσης την εισαγωγή και τη μετάφραση. Ο Νίκος Ζόμπολας στο επίμετρο του, μεταξύ άλλων, αναφέρει για την επιλογή του καλλιτέχνη Στέφανου Ρόκου για την εικονογράφηση του έργου της Κολτζ: «Ο Στέφανος Ρόκος εμπνεύστηκε από το έργο της Κολτζ. Αυτή είναι η αφετηρία. Οι πίνακές του δεν παραπέμπουν σε κάποια διακριτά ποιήματα αλλά σε ομάδες ποιημάτων όπως ο ίδιος αυθαίρετα οργάνωσε, μελετώντας τη θεματολογία και αναζητώντας ενιαία αύρα. Ωστόσο ο Ρόκος εφευρίσκει διαφορετικούς δρόμους για να ανταποκριθεί στην πρόκληση της αφήγησης».