-Το Κι είναι μια από τις πιο παλιές έννοιες της κλασσικής ιαπωνικής και παλαιότερα της κινέζικης και της ινδικής φιλοσοφίας και κοσμολογίας. Οι Κινέζοι το αποκαλούν "τσ΄ι" και οι Ινδοί "πράνα" , ενώ αναλόγως με την ανάγνωση που κάνει κανείς, θα μπορούσε να αντιστοιχεί στο χριστιανικό "πνεύμα" ή στην Αριστοτελική "ενδελέχεια" - ειδικά σε ό,τι αφορά την αρχαιοελληνική σκέψη, ο διαχωρισμός της δύναμης σε "σθένος" και "ρώμη", της παλαιάς ελληνικής γλώσσας, μας κάνει να υποψιαστούμε ότι οι παλαιοί Έλληνες μάλλον είχαν επισημάνει την ύπαρξη μιας "άλλης" δύναμης, η οποία είναι διαφορετική από τη σωματική. Ο απλούστερος τρόπος για να αποδοθεί στα Νέα Ελληνικά θα ήταν "ζωογόνος δύναμη" ή "ζωτική ενέργεια" - εν ολίγοις η ουσία που κάνει τη ζωή να υπάρχει. Όλες οι πειθαρχίες της Άπω Ανατολής περιλαμβάνουν την πίστη ότι η ενέργεια αυτή όχι μόνον υπάρχει αλλά μπορεί και να καλλιεργηθεί σε σημείο που να έχει θεαματικά - για κάποιους υπερφυσικά - αποτελέσματα, ενώ δεν παραλείπουν να επισημάνουν ότι η καλλιέργεια αυτή σχετίζεται άμεσα με την αναπνοή και με μια ιδιότυπη, μη ανταγωνιστική σωματική άσκηση. Στο Κι και στην καλλιέργειά του στηρίζονται διάφορες διαδεδομένες πειθαρχίες οι οποίες έχουν έρθει από τις χώρες αυτές, όπως ο Βελονισμός, το Ρέικι, η Γιόγκα, το Φενγκ Σούι, το Τάι Τσι Τσουάν και πολλές από τις πολεμικές τέχνες της Ιαπωνίας.