Το βιβλίο του C. S. Lewis μας μιλά για μια από τις "εκδρομές", που γίνονται κάθε τόσο, από την Κόλαση στον Παράδεισο. Σ αυτές παίρνουν μέρος όσες ψυχές το επιθυμούν. Το διαστημικό λεωφορείο έρχεται και τις παραλαμβάνει. Και τις ανεβάζει μέχρι τα κράσπεδα του Παραδείσου. Με σκοπό να δουν το μέρος. Κι αν τους αρέσει και θέλουν, μπορούν να μείνουν και να συνεχίσουν στα ενδότερα. Θα χρειαστεί βέβαια να υποβληθούν σε μια μικρή "εγχείρηση", για να τους αφαιρεθεί το όποιο πάθος κάνει τη ζωή τους Κόλαση. (Καθώς και ό,τι θαρρούν για αρετή τους.) Είναι βέβαια ελεύθεροι να αποφύγουν την "εγχείρηση" και να γυρίσουν πάλι πίσω. Το τραγικό είναι ότι οι πιο πολλές ψυχές προτιμούν να επιστρέψουν στην Κόλαση. Οι πιο δεκτικές γιατί θέλουν να μεταφέρουν λίγη από την Κόλασή τους στον Παράδεισο. Δεν εννοούν να ξεκολλήσουν την Κόλαση από πάνω τους. Εξακολουθούν να είναι εγκλωβισμένες στα πάθη, που έθρεψαν σ αυτήν εδώ τη ζωή. Αν και αφυδατωμένα -εντελώς ονειρικά- τα παλιά τους πάθη είναι το "περιεχόμενό" τους. Φοβούνται να τα θυσιάσουν... Δεν γίνεται όμως να παντρέψουμε την Κόλαση με τον Παράδεισο. Εξ ου και ο τίτλος του βιβλίου: "Το μεγάλο διαζύγιο".