Τα λόγια και οι πράξεις του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού είχαν την δύναμη της Αληθειας γι΄΄αυτό χαρακτηρίζονται από της παγκοσμιότητα και τη διαχρονικότητά τους και καλύπτουν όλο το φάσμα της ύπαρξης του ανθρώπου, τόσο σαν φυσικό όσο και σαν κοσμικό Ον. Η διδασκαλία Του και το παράδειγμά Του είναι δοσμένη έτσι ώστε να μπορεί να την προσεγγίσει και να την ερμηνεύσει ο κάθε άνθρωπος ανάλογα με το συνειδησιακό επίπεδο στο οποίο βρίσκεται. Διότι η Αλήθεια εκδηλώνεται στον άνθρωπο μέσω των γήινων ή ουράνιων αποτελεσμάτων που είναι ικανός να αντιληφθει ”ο έχων ώτα ακούειν ακουέτω” (Ματθ. Ια΄΄15). Κάθε εΕυαγγελική περικοπή απεικονίζει τη Σοφία του Θεού, την άπειρη στα ουράνια και σταθερή και καθορισμένγ στους ανθρώπους. Είναι η έκφραση της Αιώνιας Αλήθειας, μια σπίθα της οποίας κάθε ανθρώπινο ον κατέχει. “Ευαγγέλια σημαίνει “καλή αγγελία”, δηλαδή κάθε ευαγγελική περικοπή περιέχει μυστικά νοήματα και έννοιες (καλές αγγελίες) που εκφράζουν τους αιώνιους νόμους της πνευματικής και υλικής δημιουργίας. Ο όρος “μυστιθκό” δεν έχει και την έννοια του απόκρυφου, του δεσμευτικού ή του μυστηρίου. Το μυστικό των Ευαγγελικών περικοπών, δεν είναι μυστικό επειδή μας κρύβεται, αλλά επειδή είναι η Αλήθεια, η οποία δεν δίνεται προνομιακα σε μερικούς, αλλά είναι αποτέλεσμα προσωπικής έρευνας και προσπάθειας. Την Αλήθεια δεν μπορεί κανείς να τη μάθει ή να την αποστηθίσει, ούτε να την γνωρίσει εκβιαστικά. Μένει άγνωστη και καλυμμένη με πέπλο μυστηρίου γι΄αυτούς που προσπαθούν να ικανοποιήσουν απλώς και μόνο την περιέργει.α τους. Τη γνώση της Αλήθειας, ο άνθρωπος πρεέπει να την κατακτήσει και να την κερδίσει, να γίνει άξιος να την δεχθεί, όταν οι πτυχές της θα του αποκαλύπτονται μια-μια. Μετά απο προσωπική εργασία, η Αλήθεια θα του έρχεται σαν διαίσθηση, εξουδετερώνοντας την αμφιβολία και οδηγώντας τον στην ανωτερότητα. Η ζωή του Χριστού, οι πράξεις Του και τα λόγια Του θα μπορούσαν να ερμηνευτούν σε τρία τουλάχιστον πνευματικά επίπεδα: α) Ως μια σειρά ηθικο-πνευματικών κανόνων καθημερινής εφαρμογής, που αφορούν τη σχέστου του ανθρωπου με τον πληρίον του και με το περιβάλλον του. β) Ως θρησκευτική αγωγή που καθοριζει τη σχέση του ανθρώπου με τον Θεό του. γ) Ως μία εσωτερική, μυστική και μυητική αποκάλυψη που αφορά την σχεσου του ανθρώπου με τον εαυτό του. Το παρόν έργο είναι μια πενιχρή προσπάθεια προσέγγισης των αιώνιων πνευματικών και συμπαντικών νόμων που διέπουν την σχέσου του ανθρώπου με τον εαυτό του, με το περιβάλλον και με το Θεό, ερμηνεύοντας τις Ευαγγελικές περικοπές που αναγιγνώσκονται στην θεία Λειτουργία της Κυριακής, καθώς και στις μεγάλες εορτές, του Ορθόδοξου εορτολογίου.
