Πρόκειται για ένα φαντασμαγορικό αφήγημα, όπου οι "Πιγκουίνοι" μετατρέπονται σε ανθρώπους. Ο Ανατόλ Φρανς παρουσιάζει στην καινούργια αυτή μορφή που παίρνουν οι Πιγκουίνοι τα ανθρώπινα πάθη και μίση, όπου με την αγιοποίηση της Ορμπερόζ αποκαθίσταται η ανθρώπινη κοινωνία στον κολοφώνα των εξάρσεων και των πτώσεων της. Είναι φανερό πως οι κάπως προηγμένες σοσιαλιστικές αντιλήψεις του συγγραφέα δίνουν με τις πολιτικές, τις κοινωνικές και τις ηθικές ιδέες του μια καινούργια όψη της ζωής και κάνουν το έργο αυτό το ωραιότερο από τα μυθιστορήματα του Ανατόλ Φρανς.