Η κόρη του θεού Ίντρα κατεβαίνει στη γη για να ερευνήσει πώς είναι να ζεις μια ανθρώπινη ζωή. Αποδεικνύεται ότι δεν είναι ούτε εύκολο ούτε ανώδυνο. Τα όνειρα των ανθρώπων συνθλίβονται ασταμάτητα, οι χαρές της ζωής πληρώνονται πάντα με διπλή λύπη και όποιος κάνει καλό σε έναν συνάνθρωπο να είναι σίγουρος ότι ταυτόχρονα κάνει κακό σε κάποιον άλλον. Το συμπέρασμα της κόρης είναι ότι είναι κρίμα για τους ανθρώπους και ότι ο ποιητής είναι αυτός που καταλαβαίνει καλύτερα πώς να ζει. Αποχαιρετά και επιστρέφει με τη βοήθεια της φωτιάς στον παράδεισο και τον πατέρα της. Όλο το έργο μιμείται την ασυνάρτητη, αλλά φαινομενικά λογική μορφή του ονείρου, όπου όλα μπορούν να συμβούν, αφού οι νόμοι του χρόνου και του χώρου έχουν καταργηθεί.