Τι είναι η αδελφική αγάπη; Πόσο δυνατή είναι; Μπορεί να λειτουργήσει προστατευτικά στις δυσκολίες της ζωής που αναπόφευκτα υπάρχουν στην καθημερινότητά μας; Τι θα μπορούσε να βρεθεί που να είναι αρκετά δυνατό, ώστε να κατανικήσει τους δεσμούς αίματος; Ίσως μόνο το ίδιο το αίμα, που έχει την τραγική δύναμη να συντρίβει τον εαυτό του. Για δυο αδέλφια, τη Βέτα και τον Νάσο, ο σεισμός του 1999 θα σημάνει την αρχή του τέλους. Τα συμφέροντα είναι μόνο το πρόσχημα για τις βαθιές διαφορές που διέπουν τις σχέσεις τους. Η Βέτα βρίσκει την ευκαιρία να ανασύρει από το υποσυνείδητό της παράπονα και ελλείψεις καλά κρυμμένες και να κηρύξει έναν ατελέσφορο πόλεμο στον αδελφό της. Θέλει να απαλλαγεί επιτέλους τόσο από τον ίδιο όσο και από την ικανότητά του να την αγαπά ακόμη κι όταν του δείχνει τον χειρότερο εαυτό της. Στα χρόνια που περνούν η σχέση των αδελφών αλλάζει ουσιαστικά. Ελάχιστα τους ενώνουν τώρα· είναι δυο ξένοι. Η Βέτα συνειδητοποιεί πως κάθε πόλεμος έχει παράπλευρες απώλειες. Δεν ξέρει πλέον ποιος είναι κερδισμένος και ποιος χαμένος. Αντιλαμβάνεται πως τίποτα δεν μένει σταθερό. Ίσως μόνο η μορφή της, αποτυπωμένη σ’ εκείνο το πορτρέτο που κουβαλάει μια ζωή σαν τρόπαιο. Ένα θλιβερό πια τρόπαιο που δεν αντιπροσωπεύει τη σιγουριά, την ευτυχία και την αυτοπεποίθηση που είχε κάποτε. Το παρατηρεί μέσα στα χρόνια να αλλάζει. Δεν είναι πλέον ο ίδιος άνθρωπος. Η ψυχή της είναι, που την κοιτά κατάματα και την απορρίπτει.