Η νουβέλα του Ναπολέοντα Λαπαθιώτη, «Το τάμα της Ανθούλας» δημοσιεύθηκε σε συνέχειες στο περιοδικό «Μπουκέτο», από τις 24 Δεκεμβρίου 1931 έως τις 14 Φεβρουαρίου 1932. H νουβέλα -ένα κείμενο βιωματικό και αυτοβιογραφικό, όσο και μυθοπλαστικό- έχει δύο σκέλη. Το ένα σκέλος αναφέρεται στον κόσμο της νύχτας και του περιθωρίου. Ο Ν. Λαπαθιώτης, αν και ποιητής, κατορθώνει με τη νουβέλα του αυτή να μας πάρει μαζί του στις νυχτερινές του περιπλανήσεις, να μας γνωρίσει ανθρώπους του περιθωρίου ΄-με τους νταβατζήδες, τη σωματεμπορία και ιδίως τους τεκέδες και τους ναρκομανείς της Τρούμπας και της Πειραϊκής- και άλλους με ρημαγμένες ζωές στις φτωχογειτονιές του Πειραιά. Και το άλλο σκέλος, σε μια λανθάνουσα ομοφυλοφιλία μεταξύ δύο ανδρών, ενώ η βαθύτατα ερωτευμένη ηρωίδα του έργου, η Ανθούλα, μαραζώνει από τον ερωτικό της καημό για τον ένα από τους άνδρες αυτούς. Η Ανθούλα αγαπά ανέλπιδα το Νότη -περήφανος, κλειστός και ολιγόλογος, με «συστολή, λεπτότητα ψυχής και ευαισθησία»- και στην απελπισία της επάνω ζητεί, αν δεν τον έχει αυτή, να μην τον έχει καμία. Ο Νότης είναι αχώριστος με τον Νίκο, δύο χρόνια μεγαλύτερο, με «κρητική καταγωγή, μάτια μαύρα, τρυφερά και λυπημένα», ακατάδεχτο με τις γυναίκες. Μαζί δουλεύουν, μαζί γυρνάν στον Πειραιά, στις παραλίες και στους τεκέδες, μαζί πάνε να πολεμήσουν το 1912 και, ταυτόχρονα σχεδόν, μαζί τους παίρνει ο θάνατος. Μια νουβέλα που διαβάζεται απνευστί και σχεδόν προσομοιάζει με παλιά ασπρόμαυρη ελληνική ταινία, χωρίς το happy end…