Όταν μια ψυχή αναδύεται απ’ τη μήτρα της επιθυμίας, ο Φύλακας Άγγελός της φτερουγίζει δίπλα της με ένα χρυσό κλειδί, το κλειδί της προσωπικής της ευτυχίας. Κι αμέσως μετά, έρχεται το ποτάμι του χρόνου, να την ταξιδέψει στη λήθη και στην προσμονή της ζωής. Έτσι, η ψυχή πάντα αναζητάει το χρυσό κλειδί: στα πρόσωπα, στα πράγματα, στα γεγονότα… Έχει ξεχάσει ότι ο Φύλακας Άγγελός της, λίγο πριν ανέβει στο ποτάμι του χρόνου, άφησε το χρυσό κλειδί πάνω στην πρώτη της ανάσα. Αυτό το χρυσό κλειδί είναι ένα σύμβολο και μια ανάμνηση. Όσο αναπνέεις στο ρυθμό της καρδιάς σου, θα ανακαλύπτεις ότι στη ζωή δεν υπάρχουν προβλήματα, παρά μόνο προκλήσεις, δεν υπάρχουν λάθη, παρά μόνο άλλοι τρόποι να βιώσεις τον Εαυτό σου. Καλοτάξιδος, θησαυρέ μου…