Ο «Τζον Μπάρλεϋκορν» του Τζακ Λόντον, που δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά το 1913, αποτελεί ένα από τα πρώτα λογοτεχνικά βιβλία που ανέλυσαν σε βάθος τον αλκοολισμό. Κυνηγός της περιπέτειας από πολύ μικρή ηλικία, ναυτικός, φωκαλιευτής, χρυσοθήρας, μεταξύ άλλων, πριν καταλήξει ένας από τους πιο πολυδιαβασμένους συγγραφείς σε παγκόσμια κλίμακα, καταφέρνοντας να βιοπορίζεται μόνο από τη συγγραφή, ο Λόντον κάνει στο έργο αυτό έναν απολογισμό ζωής, καταγράφοντας σκέψεις, συναισθήματα και γνώσεις, υπό το πρίσμα της παραμόρφωσης και της διαστρέβλωσης που προκαλεί το να κοιτά κανείς το παρελθόν μέσα από το γυαλί ενός μπουκαλιού ουίσκι. Το έργο αυτό λοιπόν είναι ένα παράξενα μεικτό είδος λογοτεχνήματος: μια εξομολόγηση για να λυτρωθεί ο συγγραφέας από ενοχές, μια αυτοβιογραφία γραμμένη για δική του ικανοποίηση, ένα τεκμήριο διαμαρτυρίας για τα δικαιώματα των προλετάριων της Αμερικής την εποχή εκείνη, ένα κοινωνιολογικό δοκίμιο για τον σκληρό κόσμο του λιμανιού και των μπαρ, ένα πρόγραμμα θεραπείας και αναμόρφωσης των αλκοολικών, ένα έργο τέχνης. Είναι ένα απ'' όλα τα παραπάνω, όλα αυτά μαζί ή λίγο απ'' όλα αυτά.