Πρώτα απ’ όλα η βιογραφία στοχεύει να αποτελέσει μια μελέτη της εξουσίας του Χίτλερ. Προσπάθησα να απαντήσω σε δύο ερωτήματα. Το πρώτο ήταν το πώς το φαινόμενο Χίτλερ ήταν δυνατό. Πώς μπόρεσε αυτός ο αλλόκοτος απροσάρμοστος να καταλάβει την εξουσία στη Γερμανία, ένα μοντέρνο, περίπλοκο, οικονομικά και πολιτιστικά εξελιγμένο κράτος; Το δεύτερο ήταν πώς ασκούσε την εξουσία ο Χίτλερ. Είχε αναμφισβήτητα εξαιρετικές δημαγωγικές ικανότητες σε συνδυασμό με μια ικανότητα να αναγνωρίζει με βεβαιότητα και να εκμεταλλεύεται αδίστακτα τις αδυναμίες του αντιπάλου του. Ωστόσο ήταν ένας άξεστος αυτοδίδακτος χωρίς καμία εμπειρία στη διακυβέρνηση. […] Ο Χίτλερ δεν έμοιαζε με κανέναν άλλο. Ο ξεχωριστός τύπος του Χίτλερ αναμφισβήτητα επέδρασε σε κρίσιμες εξελίξεις με αναμφισβήτητο τρόπο. Αν στη θέση του ως καγκελαρίου του Ράιχ βρισκόταν ο Γκέρινγκ, για παράδειγμα, δεν θα ενεργούσε με παρόμοιο τρόπο. Μπορούμε αναμφίβολα να δηλώσουμε ότι χωρίς τον Χίτλερ η ιστορία δεν θα ήταν η ίδια.