Κι εδώ η Φρανσουάζ Σαγκάν, καταπιάνεται με το οικείο της θέμα, την ανέμελη και ανεύθυνη ζωή μιας νέας γυναίκας και μας δίνει ένα παράδειγμα προς αποφυγήν. Η Λουσίλ, η ηρωίδα της "Υποταγής" έχει κάνει αρχές της ζωής της, την απραξία, τη νωχέλεια, τις χαρές της ζωής. Ο ερωτικός δεσμός της με τον εργατικό Αντουάν, δεν υπήρξε τόσο δυνατός ώστε να την τραβήξει από την απραξία και από την άνεση που της προσφέρει ο πλούσιος Σαρλ. Θα πέθαινε από δυστυχία αν αναγκαζόταν να εργαστεί. Από την άνεση να επιστρέψει στη στέρηση κι από κει ν αγωνιστεί για να κρατήσει τον έρωτα του Αντουάν ήταν ανέφικτο για την κενού περιεχομένου Λουσίλ. Η επιστροφή της στο Σαρλ ήταν η μόνη λύση. Η επιστροφή της στη μοναξιά. Και δεν άργησε ν ακουστεί η τυμπανοκρουσία της ήττας.