Δρόμων

Αν μικρούλι σύννεφο ήμουν, θα κατηφόριζα ώς τους δρόμους της θάλασσας να τεμαχίσω τη θλίψη στην υδρόγειο, με τη φωνή της άνοιξης θα έσταζα απόδραση στο μέσα χιόνι μας και θα κλωσούσα τη μοίρα του ανθρώπου λευκή, πάλλευκη για να ζεστάνω της ζωής το κανναβάτσο...

-

Η ηρωίδα πρέπει να επιλέξει αν αξίζει να παραμείνει με τον άντρα που έγινε για χάρη του έτσι όπως αυτός την ήθελε, ή να επιστρέψει σ’ αυτόν που στρέφει κι ένα περίστροφο στον εαυτό του για να μη τη χάσει...

Μια εποχή τεράτων...

Κατά τα μυθολογούμενα, ο Θησέας, ο μυθικός βασιλιάς της Αθήνας, υπέπεσε στη νεαρή ηλικία του στο αμάρτημα της λήθης...

Αν και διάβηκαν αιώνες και χιλιετίες από τότε που έλαβε χώρα η πρώτη μορφή βίας μέσα στην οικογένεια∙ τίποτα δεν έχει αλλάξει… Αν και ο άνθρωπος «εξελίχθηκε» κι έφτασε σε υπερκόσμιους πλανήτες και μπορεί πλέον να μελετάει με άνεση το Σύμπαν… παράλληλα έχει και την «αχίλλειο φτέρνα» του, η οποία τον ευτελίζει, τον καταστρέφει και τον γυρνάει στα παλαιά βήματα του προγόνου, εκείνου του άξεστου κατοίκου των σπηλαίων… εκείνου που πρώτος σήκωσε το χέρι του πάνω στο πιο αδύναμο μέλος της οικογένειάς του για να επιβληθεί και να κυριαρχήσει...

Σιωπή Χρόνια υποδειγματικής ενατένισης απέναντι στον καθρέφτη της ψυχής στην ιερή εξομολόγηση των παθών...

Είμαι ό,τι θα είχα ξ...

Προσπαθώντας να καταγράψω την πονεμένη ζωή του Φώτη Αγγουλέ, στα μαύρα χρόνια του Εμφυλίου Πολέμου, εκεί που οι αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης που πολέμησαν τους κατακτητές Γερμανούς, κυνηγήθηκαν, φυλακίστηκαν, εξορίστηκαν, βασανίστηκαν και εκτελέστηκαν...

Πάνος Δ...

Ο Κωνσταντίνος Θεοτόκης ήταν πολύ μεγάλος για να χωρέσει σ’ αυτό το πολλά υποσχόμενο καλούπι...

Μεγάλες δοκιμασίες, κρίσεις, προβληματισμοί και αναβλέψεις της ζωής μας διασταυρώνονται υπόδηλα με μεγάλες μυθοστοριογραφικές δημιουργίες οι οποίες υπαινίσσονται και μεγάλα φιλοσοφικά προβλήματα, αγγίζοντας έτσι τις πανανθρώπινες αναζητήσεις που διεμβολίζουν ειρηνικά μεγάλες αναβλέψεις ανθρώπων πέρα από διαπολιτισμικές διαφοροποιήσεις...

Ίσως δεν ονειρεύτηκες το κιόσκι των χαρίτων με τα πλοκάμια του κισσού ζωσμένο ολογυράθε κισσό κι αγράμπελη άφθονα να κρέμαντ’ απ’ τα πλάγια και κάποια φίδια ακίνδυνα πλεγμένα αλυσίδες σ’ ολόγυμνα τα σώματα ανάλαφρων παρθένων που ησυχάζουν ενωρίς που τριγυρνούν τη νύχτα πανέμορφα, γλυκύτατα, με συνοδεία τις μούσες που πέφτουνε στη θάλασσα σα χαρωπές νυφίτσες...

Ἡ τελευταία γνήσια πράξη τοῦ ἀνθρώπου, ἂν τήν κατορθώσει, εἶναι ἡ ἀγάπη...

Η ποιητική συλλογή «Και ξέρω πως μπορώ» είναι μια συλλογική προσπάθεια των ωφελούμενων του Κ...