Η Τεζέρ Οζλού κατάφερε στη σύντομη ζωή της (1943-1986) να δημιουργήσει ένα έργο που άφησε ανεξίτηλη σφραγίδα στα τουρκικά γράμματα και μια ανεπανάληπτη γυναικεία φωνή...
Στην Κωνσταντινούπολη του 19ου αιώνα, σ΄ αυτό το πολυπολιτισμικό κέντρο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, η Αλεξάνδρα Παπαδοπούλου, μια ανύπαντρη νέα γυναίκα η οποία είναι υποχρεωμένη να εργάζεται ως δασκάλα για να συντηρεί την οικογένειά της, προσπάθησε να βγει από τα όρια που έθετε η συντηρητική κοινωνία της Πόλης, ένιωσε την ανάγκη να μιλήσει και να δράσει, να μπει στην κλειστή για τις γυναίκες δημόσια σφαίρα και να εκφράσει τις απόψεις της για τα ζητήματα που απασχολούσαν εκείνη την εποχή την ελληνική κοινωνία, την ελεύθερη όπως και την αλύτρωτη...
Μικρές παράξενες ιστορίες στις οποίες ένας ιππότης με ασημένιο θώρακα ορμάει σε μια σύγχρονη μπιραρία, ένας φοιτητής εξαφανίζεται ως δια μαγείας μέσα σ’ ένα μεγαλοπρεπές κτίριο γοτθικού ρυθμού, ένας ηθοποιός αγοράζει το χαλί που του θυμίζει την παιδική του ηλικία, αλλά μετά δεν το βλέπει στο δωμάτιο του ξενοδοχείου, ο συγγραφέας που βρίσκει το σπίτι των ονείρων του που καταλήγει να γίνει μοιραίο, ο ζωγράφος που συνδέεται με παράξενο τρόπο με το ζωγραφικό έργο που ζωγραφίζει… Παράλογες ιστορίες που συναγωνίζονται τον παράλογο κόσμο όπου ζούμε … Και τρεις ιστορίες που έχουν στο φόντο τους την Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη και την Κωνσταντινούπολη...