Κυπριακή πεζογραφία - Διήγημα

Γεια! Σάς καλωσορίζω στο blog μου! ‘Μπουκάλι στη θάλασσα’ τ’ ονόμασα...

Σύντομες στιγμές της καθημερινότητας είτε στη προσωπική μας ζωή είτε στην εργασία, φωτογραφικά φευγαλέα ενσταντανέ, που κάποια, φαινομενικά, δεν έχουν σημασία, δεν γίνονται άξια προσοχής που όμως αν σταθούμε για λίγο με φιλοσοφική ή και σκωπτική, κάποτε, διάθεση θα διακρίνουμε πίσω τους να κρύβεται ομορφιά και υπέροχα νοήματα...

Οχτώ διηγήματα που τα συνδέει ένα κοινό στοιχείο: το αδιέξοδο, ο εγκλωβισμός σε συνθήκες βασανιστικές, για τις οποίες κυρίως ευθύνεται η εποχή μας παρά τα μεμονωμένα άτομα, που το κοινό σημείο τους είναι η προσπάθεια να σπάσουν την αδιέξοδη πολιορκία τους και μέσα από μια πορεία από το σκοτάδι προς το φως να πετύχουν τη διαφυγή και τη σωτηρία...

Στις σκοτεινές πλαγιές ενός απότομου βουνού, σε ένα παγκάκι στην άκρη του γκρεμού, στα κεραμίδια μιας σκεπής και σε ένα μαύρο μονοπάτι προς άγνωστη κατεύθυνση, ιστορίες σκοτεινές και αποτρόπαιες, λαμβάνουν χώρο...

Με τη συλλογή διηγημάτων «Στο βάθος κοράλλια» ο Ιωσήφ Σ...

Ὁ ἀφηγητής, ἕνας πλανόδιος στοχαστὴς ποὺ ταξιδεύει στὸν χρόνο, μεταγράφει τὶς μαρτυρίες ψευδώνυμων προσώπων, μὲ ἀφορμή, συνήθως, μία φαινομενικὰ ἀσήμαντη λεπτομέρεια ἀπὸ τὴν ἀληθινὴ ζωὴ τῶν φιλοσόφων...

«Λέξεις και εικόνες που αφηγούνται λοξές πραγματικότητες, θραυσμένες καταστάσεις, κόσμους κατακερματισμένους προκειμένου, ακριβώς, οι λέξεις και οι εικόνες να επανασυνδέσουν τα θραύσματα, να μπολιάσουν με λογική το παράλογο, να μας εξοικειώσουν με το ανοίκειο, να μας ωθήσουν —όπως κάνει κάθε καλλιτεχνικό εγχείρημα— να δούμε τον κόσμο πίσω από την ενδεδυμένη με κυριακάτικα εμφάνειά του, να διεισδύσουμε στην εσώτερη ουσία του, και, αφού περιπλανηθούμε στο έξω διάστημα, να γίνουμε, όπως καλούσε ο Alexander Trocchi [1925–1984] «κοσμοναύτες του έσω διαστήματος»[cosmonauts of inner space]...

ΤΑ ΠΑΙΔΙΚΑ ΜΟΥ ΧΡΟΝΙΑ σημαδεύτηκαν από μια διπλά ξεριζωμένη γυναίκα, την υπέροχη μάματσκά μου, που υπέφερε γιατί ήταν ξένη...

Εκατό μέτρα περίπου μακριά από τη συνοικία, στον κεντρικό δρόμο από την Αμμόχωστο προς το Άη Γιωρκούδι, τις Κλαψίδες και τη Σαλαμίνα, ο Γιωρκής πρόσεξε μπροστά του στην άκρη του δρόμου έναν μεσήλικα ποδηλάτη να έρχεται από την κατεύθυνση της παλιάς Αμμοχώστου και να πηγαίνει προς τη συνοικία Σακκάρια...

«Όμως, δεν είχε άλλη επιλογή, έπρεπε, οπωσδήποτε να βρει ένα σύντομο δρόμο για να τρελλαθεί...

«… Βάζει το σταυρό του και προχωρεί ως νεοφώτιστο...