Κυριακίδης Λάζαρος

Μια συλλογή στην οποία ο κόσμος της πυγμαχίας, άλλοτε σκοτεινός άλλοτε περισσότερο φωτεινός, άλλοτε αδιέξοδος και άλλοτε ως μόνη διέξοδος, διαπλέκεται με στιγμές της καθημερινότητας, στιγμές που προσπαθούν να ισορροπήσουν ανάμεσα στην ήττα και τη νίκη...

«Πώς όμως θα τον επικαλεστούν αν δεν τον πιστέψουν; Και πώς θα τον πιστέψουν αν δεν έχουν ακούσει γι’ αυτόν; Και πώς πάλι θ’ ακούσουν γι’ αυτόν αν κάποιος δεν τους τον κηρύξει; Και πώς θα κηρύξουν αν δεν αποσταλούν; Καθώς είναι γραμμένο: «Πόσο ωραίοι οι πόδες των ευαγγελιζομένων την ειρήνη, των ευαγγελιζομένων τα αγαθά!» (Ρωμ...

Τα ποιήματα αυτά οφείλουν τη γέννησή τους στην υποδοχή που βρήκε η προηγούμενη συλλογή, το Ένα τρανζιστοράκι που έπαιζε για τη μοναξιά, από τους λίγους φίλους και τον μικρό κύκλο ανθρώπων που το διάβασαν...

Η ποιητική αυτή συλλογή γράφτηκε μέσα σε ενάμιση μήνα (από τα μέσα Οκτωβρίου ως το τέλος Νοεμβρίου του 2020) κατά τη διάρκεια του δεύτερου κύματος της πανδημίας...

Ένα βιβλίο που ασχολείται με τα προβλήματα αλλά και το ιδιαίτερο καθεστώς αληθείας της εκπαίδευσης, αντλώντας έμπνευση από την καθημερινή σχολική πράξη και παράλληλα από το θεωρητικό έργο συγγραφέων όπως οι Μισέλ Φουκώ, Λουί Αλτουσέρ, Τζούντιθ Μπάτλερ, Ζαν Φρανσουά Λυοτάρ, Κλοντ Μισεά, Ζιλ Ντελέζ, Καρλ Μάρξ, Ζακ Λακάν, Σλαβόι Ζίζεκ, Ερνέστο Λακλάου, κ...