Στη δεκαετία του ’50 το «Αμερικάνικο όνειρο» για ευθύγραμμη πρόοδο και ευημερία, που «στοίχειωσε» τις προηγούμενες γενιές, είχε ατονήσει. Στα κράσπεδα του κατεστημένου σιγοβράζει ένα νέο κίνημα από περιθωριακούς νέους που εξεγείρονται ενάντια στην υποτιθέμενη ευημερία και ευζωία. Οι νέοι αυτοί, με πρωτεργάτες ρωμαλέες, φιλοσοφημένες και αυτοκαταστροφικές φυσιογνωμίες σαν τον Τζακ Κέρουακ και τον Άλλεν Γκίνσμπεργκ, θαυμαστές του Τζέημς Ντην, του Μάρλον Μπράντο, αλλά και του Ρεμπώ, του Αρτώ, του Καμύ και του Σαρτρ, συγκροτούν κατ’ αρχάς την «μπητ σκηνή» και αργότερα ένα underground κίνημα των μπήτνικ και το φιλειρηνικό, ενάντια στον πόλεμο του Βιετνάμ, κίνημα των Χίππυς. Το κίνημα πλαισιώνεται από πεισι θάνατες τραγικές μορφές της ροκ: Τζάνις Τζόπλιν, Τζιμ Μόρρισον, Τζίμι Χέντριξ. Ο απόηχος της Beat Generation φθάνει στη δική μας «μπητ» σκηνή όσο και στην ποιητική γενιά του ’70. Μετά από πάνω από μισό αιώνα ας αφουγκραστούμε τη φωνή τους… Λένα Κωνσταντέλλου