Οι τέσσερις μονόπρακτες κωμωδίες του Μιγκέλ ντε Θερβάντες, που παρουσιάζονται σε ενιαία παράσταση υπό τον ενιαίο τίτλο: Νέα απ’ τον Θερβάντες, είναι τέσσερα σκηνικά διαμαντάκια κωμικού χαρακτήρα. Η θεματολογία τους περιστρέφεται γύρω από το θέμα του ερωτικού πάθους, της συζυγικής απιστίας, και των κωμικών ή τραγικών συνεπειών τους. Μέσα σε αυτά αντανακλώνται οι ιδεοψυχαναγκαστικές ψυχολογικές καταστάσεις που συνορεύουν με την τρέλα –περίφημα εκπροσωπούμενες από τον θερβαντινό Δον Κιχώτη. Οι ιστορίες τους φωτίζονται από “χιουμοριστικά παιχνίδια”, με πρωταγωνιστές τούς αιώνια γελοίους τύπους (μπούφοι, ρουφιάνοι, χωριάτες, προξενήτρες, γερο-παράξενοι, κ.λπ.), με εμφανείς τις επιρροές που άσκησε η commedia dell’ arte στο θεατρικό corpus του Θερβάντες. Οι ήρωες είναι απεικονίσματα ρηξικέλευθων ιλαροτραγικών ζωγραφικών πινάκων, φτιαγμένων με ελαφρές πινελιές, που ομοιάζουν, αντεστραμμένες και διακωμωδούμενες, με το πραγματικό στοιχείο και που μέσα τους κυλάει ανεμπόδιστα το ανεξάντλητο ρεύμα της κωμικής φλέβας του Θερβάντες. Οι θεατρικές αυτές ζωγραφιές είναι ποικιλμένες με υπερβολικούς, γκροτέσκους και γελοίους χαρακτήρες, –όλοι τους άξιοι της πένας του Θερβάντες– και είναι επικαλυμμένοι με σάλτσες ιδιωμάτων, πασπαλισμένοι με καρυκεύματα εκφράσεων, εμπλουτισμένοι με συνοδευτικά αστείων φράσεων. Και φυσικά, εμφανίζουν αδρώς τις επιρροές της αυτοσχέδιας κωμωδίας.