Η κάθε κοινωνία, η μικρή και η μεγάλη, του χωριού, της υπαίθρου και της μεγαλουπόλεως, έχει πολλούς ασθενείς τη πίστη, πολλούς –κατά δική τους επιλογή– καταφρονητές της πίστης και της εν Χριστώ ζωής. Ο κάθε κήρυκας του Ευαγγελίου, και προπαντός ο επίσκοπος, πρέπει να δημιουργεί προϋποθέσεις για να ανοίγει η «θύρα», δηλαδή να ακούγεται ο λόγος του με προθυμία. Πρέπει να αποφεύγει το εισαγγελικό ύφος. Και, όταν χρειάζεται, να το χρησιμοποιεί μόνο για τους έσω· μόνο για εκείνους που αποδέχονται τον λόγο του· «Δεν είναι δικό μου έργο να κρίνω εγώ κι αυτούς που είναι έξω από την εκκλησία. Ο Θεός θα τους κρίνει.» (Α΄ Κορ. 5:12). Έλεγχο ο ποιμήν απευθύνει μόνο προς τους «εντός», προς τους πιστούς. Προς τους αλλοτριωμένους πρέπει να απευθύνει μόνο λόγο παρακλήσεως και συμβουλής.