Με αυτά τα παραμύθια, προσπαθώ να διαβώ την ομίχλη που σκεπάζει το παρελθόν μου και να επιστρέψω στην παιδική μου ηλικία... Βλέπω καθαρά πλάι στην πέτρινη βρύση το πρόχειρο τσίγκινο υπόστεγο, όπου γινόταν η απόσταξη του τσίπουρου... κι εμείς κοντά στη φωτιά να ψήνουμε αμύγδαλα και καλαμπόκια και ν ακούμε ιστορίες από τους γεροντότερους... Έρχονται στο νου μου οι κρύες νύχτες του χειμώνα, τότε που όλοι μαζεμένοι δίπλα στη φωτιά, κρεμόμασταν από τα χείλη της γιαγιάς ν ακούσουμε κάποιο παραμύθι... Οι σκιές που τρεμόπαιζαν στους τοίχους από το αναμμένο τζάκι, ζωντάνευαν στην παιδική μου φαντασία τους ήρωες των παραμυθιών αυτών... Ακόμα ακούω τη φωνή της: "Μια φορά κι έναν καιρό..." και ηχεί στ αυτιά μου ο μονότονος χτύπος της βροχής στου σπιτιού μας τη σκεπή... "Κόκκινη κλωστή δεμένη,/ στην ανέμη τυλιγμένη..."