Το παρόν βιβλίο εστιάζει στα Προγράμματα του μαθήματος των Θρησκευτικών, που δομήθηκαν για να ενταχθούν στο ελληνικό σχολείο κατά τα έτη 2011-2019. Και ενώ τα Προγράμματα αυτά για το μάθημα των Θρησκευτικών αποτελούν παρελθόν, το παρόν βιβλίο έχει αξία, ώστε να μην επαναληφθούν στο μέλλον ανάλογες αστοχίες του μαθήματος, που πλήττουν τη θρησκευτική συνείδηση των μαθητών του ελληνικού σχολείου, δημιουργώντας ασάφειες και σύγχυση, νοητική και συναισθηματική, όσον αφορά την αντίληψή του για τις έννοιες της πίστης και του νοήματος της θρησκευτικότητας. Στο πλαίσιο αυτό το παρόν βιβλίο παρουσιάζει ερευνητικά δεδομένα, που εστιάζουν στις στάσεις και απόψεις εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης (Δασκάλων) και σε θεολόγους εκπαιδευτικούς της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης της Ελλάδας, σχετικά με τα Προγράμματα Σπουδών του Μαθήματος των Θρησκευτικών που εφαρμόστηκαν στο ελληνικό σχολείο για τα διδακτικά έτη 2011-2019. Η έρευνα διενεργήθηκε μεταξύ των διδακτικών ετών 2017 και 2018. Τα κύρια εξαγόμενα, που αναδύονται μέσω της ευρείας ερευνητικής προσέγγισης, που αναπτύσσεται στο παρόν βιβλίο, δηλώνει μέσω των στάσεων και των απόψεων των συμμετεχόντων στην έρευνα ότι, το μάθημα των Θρησκευτικών, όπως δομήθηκε στα Προγράμματα μελέτης της έρευνας, που αναπτύσσεται στο παρόν βιβλίο, δεν έχει ορθόδοξο προσανατολισμό, ενώ κάνει «άνοιγμα» στις μεγάλες θρησκείες, με ακατάλληλο τρόπο για τους μαθητές, που διδάχθηκαν το συγκεκριμένο Πρόγραμμα του μαθήματος των Θρησκευτικών. Δεν συμφωνούν, επίσης, οι συμμετέχοντες της έρευνας στην πλειοψηφία τους με τις απαλλαγές των μαθητών από το μάθημα των Θρησκευτικών, διότι με ανάλογες προσαρμογές μπορεί το μάθημα να είναι χρήσιμο και αναγκαίο για όλους τους μαθητές και τις μαθήτριες.